Propriétés
Auxiliaire : avoir
Terminaison : -er
Définitions
brillanter /bʁi.jɑ̃.te/ transitif 1er groupe
(Lapidaire) Tailler un diamant en brillant.
Au figuré, charger d'ornements recherchés, le semer de faux brillants.
Conjugaisons
Indicatif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Présent
| je | brillante |
| tu | brillantes |
| il | brillante |
| nous | brillantons |
| vous | brillantez |
| ils | brillantent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | brillanté |
| tu | avais | brillanté |
| il | avait | brillanté |
| nous | avions | brillanté |
| vous | aviez | brillanté |
| ils | avaient | brillanté |
Futur simple
| je | brillanterai |
| tu | brillanteras |
| il | brillantera |
| nous | brillanterons |
| vous | brillanterez |
| ils | brillanteront |
Imparfait
| je | brillantais |
| tu | brillantais |
| il | brillantait |
| nous | brillantions |
| vous | brillantiez |
| ils | brillantaient |
Passé composé
| j' | ai | brillanté |
| tu | as | brillanté |
| il | a | brillanté |
| nous | avons | brillanté |
| vous | avez | brillanté |
| ils | ont | brillanté |
Passé simple
| je | brillantai |
| tu | brillantas |
| il | brillanta |
| nous | brillantâmes |
| vous | brillantâtes |
| ils | brillantèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | brillanté |
| tu | auras | brillanté |
| il | aura | brillanté |
| nous | aurons | brillanté |
| vous | aurez | brillanté |
| ils | auront | brillanté |
Passé antérieur
| j' | eus | brillanté |
| tu | eus | brillanté |
| il | eut | brillanté |
| nous | eûmes | brillanté |
| vous | eûtes | brillanté |
| ils | eurent | brillanté |
Conditionnel
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Conditionnel présent
| je | brillanterais |
| tu | brillanterais |
| il | brillanterait |
| nous | brillanterions |
| vous | brillanteriez |
| ils | brillanteraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | brillanté |
| tu | aurais | brillanté |
| il | aurait | brillanté |
| nous | aurions | brillanté |
| vous | auriez | brillanté |
| ils | auraient | brillanté |
Conditionnel passé 2e forme
| j' | eusse | brillanté |
| tu | eusses | brillanté |
| il | eût | brillanté |
| nous | eussions | brillanté |
| vous | eussiez | brillanté |
| ils | eussent | brillanté |
Subjonctif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Subjonctif présent
| que | je | brillante |
| que | tu | brillantes |
| qu' | il | brillante |
| que | nous | brillantions |
| que | vous | brillantiez |
| qu' | ils | brillantent |
Subjonctif imparfait
| que | je | brillantasse |
| que | tu | brillantasses |
| qu' | il | brillantât |
| que | nous | brillantassions |
| que | vous | brillantassiez |
| qu' | ils | brillantassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | brillanté |
| que | tu | aies | brillanté |
| qu' | il | ait | brillanté |
| que | nous | ayons | brillanté |
| que | vous | ayez | brillanté |
| qu' | ils | aient | brillanté |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | brillanté |
| que | tu | eusses | brillanté |
| qu' | il | eût | brillanté |
| que | nous | eussions | brillanté |
| que | vous | eussiez | brillanté |
| qu' | ils | eussent | brillanté |
Impératif
Impératif présent
| brillante |
| brillantons |
| brillantez |
Impératif passé
| aie | brillanté |
| ayons | brillanté |
| ayez | brillanté |
Infinitif
Participe