Propriétés
Auxiliaire : avoir
Terminaison : -er
Définitions
caracouler /ka.ʁa.ku.le/ intransitif 1er groupe
(Oiseleur) Crier, en parlant du pigeon.
Conjugaisons
Indicatif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Présent
| je | caracoule |
| tu | caracoules |
| il | caracoule |
| nous | caracoulons |
| vous | caracoulez |
| ils | caracoulent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | caracoulé |
| tu | avais | caracoulé |
| il | avait | caracoulé |
| nous | avions | caracoulé |
| vous | aviez | caracoulé |
| ils | avaient | caracoulé |
Futur simple
| je | caracoulerai |
| tu | caracouleras |
| il | caracoulera |
| nous | caracoulerons |
| vous | caracoulerez |
| ils | caracouleront |
Imparfait
| je | caracoulais |
| tu | caracoulais |
| il | caracoulait |
| nous | caracoulions |
| vous | caracouliez |
| ils | caracoulaient |
Passé composé
| j' | ai | caracoulé |
| tu | as | caracoulé |
| il | a | caracoulé |
| nous | avons | caracoulé |
| vous | avez | caracoulé |
| ils | ont | caracoulé |
Passé simple
| je | caracoulai |
| tu | caracoulas |
| il | caracoula |
| nous | caracoulâmes |
| vous | caracoulâtes |
| ils | caracoulèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | caracoulé |
| tu | auras | caracoulé |
| il | aura | caracoulé |
| nous | aurons | caracoulé |
| vous | aurez | caracoulé |
| ils | auront | caracoulé |
Passé antérieur
| j' | eus | caracoulé |
| tu | eus | caracoulé |
| il | eut | caracoulé |
| nous | eûmes | caracoulé |
| vous | eûtes | caracoulé |
| ils | eurent | caracoulé |
Conditionnel
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Conditionnel présent
| je | caracoulerais |
| tu | caracoulerais |
| il | caracoulerait |
| nous | caracoulerions |
| vous | caracouleriez |
| ils | caracouleraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | caracoulé |
| tu | aurais | caracoulé |
| il | aurait | caracoulé |
| nous | aurions | caracoulé |
| vous | auriez | caracoulé |
| ils | auraient | caracoulé |
Conditionnel passé 2e forme
| j' | eusse | caracoulé |
| tu | eusses | caracoulé |
| il | eût | caracoulé |
| nous | eussions | caracoulé |
| vous | eussiez | caracoulé |
| ils | eussent | caracoulé |
Subjonctif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Subjonctif présent
| que | je | caracoule |
| que | tu | caracoules |
| qu' | il | caracoule |
| que | nous | caracoulions |
| que | vous | caracouliez |
| qu' | ils | caracoulent |
Subjonctif imparfait
| que | je | caracoulasse |
| que | tu | caracoulasses |
| qu' | il | caracoulât |
| que | nous | caracoulassions |
| que | vous | caracoulassiez |
| qu' | ils | caracoulassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | caracoulé |
| que | tu | aies | caracoulé |
| qu' | il | ait | caracoulé |
| que | nous | ayons | caracoulé |
| que | vous | ayez | caracoulé |
| qu' | ils | aient | caracoulé |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | caracoulé |
| que | tu | eusses | caracoulé |
| qu' | il | eût | caracoulé |
| que | nous | eussions | caracoulé |
| que | vous | eussiez | caracoulé |
| qu' | ils | eussent | caracoulé |
Impératif
Impératif présent
| caracoule |
| caracoulons |
| caracoulez |
Impératif passé
| aie | caracoulé |
| ayons | caracoulé |
| ayez | caracoulé |
Infinitif
Participe