Propriétés
		Auxiliaire : avoir
Terminaison : -ier
			Définitions
			concilier /kɔ̃.si.lje/ transitif 1er groupe
Accorder ensemble des personnes divisées d'opinion, d'intérêt.
Choses qui sont ou semblent être contraires.
Disposer favorablement.
			Conjugaisons
			Indicatif
			Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
			
				Présent
				| je | concilie | 
| tu | concilies | 
| il | concilie | 
| nous | concilions | 
| vous | conciliez | 
| ils | concilient | 
				Plus-que-parfait
				| j' | avais | concilié | 
| tu | avais | concilié | 
| il | avait | concilié | 
| nous | avions | concilié | 
| vous | aviez | concilié | 
| ils | avaient | concilié | 
				Futur simple
				| je | concilierai | 
| tu | concilieras | 
| il | conciliera | 
| nous | concilierons | 
| vous | concilierez | 
| ils | concilieront | 
				Imparfait
				| je | conciliais | 
| tu | conciliais | 
| il | conciliait | 
| nous | conciliions | 
| vous | conciliiez | 
| ils | conciliaient | 
			 
			
				Passé composé
				| j' | ai | concilié | 
| tu | as | concilié | 
| il | a | concilié | 
| nous | avons | concilié | 
| vous | avez | concilié | 
| ils | ont | concilié | 
				Passé simple
				| je | conciliai | 
| tu | concilias | 
| il | concilia | 
| nous | conciliâmes | 
| vous | conciliâtes | 
| ils | concilièrent | 
				Futur antérieur
				| j' | aurai | concilié | 
| tu | auras | concilié | 
| il | aura | concilié | 
| nous | aurons | concilié | 
| vous | aurez | concilié | 
| ils | auront | concilié | 
				Passé antérieur
				| j' | eus | concilié | 
| tu | eus | concilié | 
| il | eut | concilié | 
| nous | eûmes | concilié | 
| vous | eûtes | concilié | 
| ils | eurent | concilié | 
			 
			Conditionnel
			Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
			
				Conditionnel présent
				| je | concilierais | 
| tu | concilierais | 
| il | concilierait | 
| nous | concilierions | 
| vous | concilieriez | 
| ils | concilieraient | 
			 
			
				Conditionnel passé 1ère forme
				| j' | aurais | concilié | 
| tu | aurais | concilié | 
| il | aurait | concilié | 
| nous | aurions | concilié | 
| vous | auriez | concilié | 
| ils | auraient | concilié | 
			 
			
				Conditionnel passé 2e forme
				| j' | eusse | concilié | 
| tu | eusses | concilié | 
| il | eût | concilié | 
| nous | eussions | concilié | 
| vous | eussiez | concilié | 
| ils | eussent | concilié | 
			 
			Subjonctif
			Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
			
				Subjonctif présent
				| que | je | concilie | 
| que | tu | concilies | 
| qu' | il | concilie | 
| que | nous | conciliions | 
| que | vous | conciliiez | 
| qu' | ils | concilient | 
				Subjonctif imparfait
				| que | je | conciliasse | 
| que | tu | conciliasses | 
| qu' | il | conciliât | 
| que | nous | conciliassions | 
| que | vous | conciliassiez | 
| qu' | ils | conciliassent | 
			 
			
				Subjonctif passé
				| que | j' | aie | concilié | 
| que | tu | aies | concilié | 
| qu' | il | ait | concilié | 
| que | nous | ayons | concilié | 
| que | vous | ayez | concilié | 
| qu' | ils | aient | concilié | 
				Subjonctif plus-que-parfait
				| que | j' | eusse | concilié | 
| que | tu | eusses | concilié | 
| qu' | il | eût | concilié | 
| que | nous | eussions | concilié | 
| que | vous | eussiez | concilié | 
| qu' | ils | eussent | concilié | 
			 
			Impératif
			
				Impératif présent
				| concilie | 
| concilions | 
| conciliez | 
			 
			
				Impératif passé
| aie | concilié | 
| ayons | concilié | 
| ayez | concilié | 
			 
			Infinitif
			
			
			Participe