Propriétés
Auxiliaire : avoir
Terminaison : -er
Définitions
conniver /kɔn.ni.ve/ intransitif 1er groupe
Fermer les yeux sur ce qu'on n'ose pas ou ne veut pas apercevoir et, par suite, dissimuler en justice les faits à la charge d'un accusé, et prendre ainsi part à une mauvaise action.
Conjugaisons
Indicatif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Présent
| je | connive |
| tu | connives |
| il | connive |
| nous | connivons |
| vous | connivez |
| ils | connivent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | connivé |
| tu | avais | connivé |
| il | avait | connivé |
| nous | avions | connivé |
| vous | aviez | connivé |
| ils | avaient | connivé |
Futur simple
| je | conniverai |
| tu | conniveras |
| il | connivera |
| nous | conniverons |
| vous | conniverez |
| ils | conniveront |
Imparfait
| je | connivais |
| tu | connivais |
| il | connivait |
| nous | connivions |
| vous | conniviez |
| ils | connivaient |
Passé composé
| j' | ai | connivé |
| tu | as | connivé |
| il | a | connivé |
| nous | avons | connivé |
| vous | avez | connivé |
| ils | ont | connivé |
Passé simple
| je | connivai |
| tu | connivas |
| il | conniva |
| nous | connivâmes |
| vous | connivâtes |
| ils | connivèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | connivé |
| tu | auras | connivé |
| il | aura | connivé |
| nous | aurons | connivé |
| vous | aurez | connivé |
| ils | auront | connivé |
Passé antérieur
| j' | eus | connivé |
| tu | eus | connivé |
| il | eut | connivé |
| nous | eûmes | connivé |
| vous | eûtes | connivé |
| ils | eurent | connivé |
Conditionnel
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Conditionnel présent
| je | conniverais |
| tu | conniverais |
| il | conniverait |
| nous | conniverions |
| vous | conniveriez |
| ils | conniveraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | connivé |
| tu | aurais | connivé |
| il | aurait | connivé |
| nous | aurions | connivé |
| vous | auriez | connivé |
| ils | auraient | connivé |
Conditionnel passé 2e forme
| j' | eusse | connivé |
| tu | eusses | connivé |
| il | eût | connivé |
| nous | eussions | connivé |
| vous | eussiez | connivé |
| ils | eussent | connivé |
Subjonctif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Subjonctif présent
| que | je | connive |
| que | tu | connives |
| qu' | il | connive |
| que | nous | connivions |
| que | vous | conniviez |
| qu' | ils | connivent |
Subjonctif imparfait
| que | je | connivasse |
| que | tu | connivasses |
| qu' | il | connivât |
| que | nous | connivassions |
| que | vous | connivassiez |
| qu' | ils | connivassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | connivé |
| que | tu | aies | connivé |
| qu' | il | ait | connivé |
| que | nous | ayons | connivé |
| que | vous | ayez | connivé |
| qu' | ils | aient | connivé |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | connivé |
| que | tu | eusses | connivé |
| qu' | il | eût | connivé |
| que | nous | eussions | connivé |
| que | vous | eussiez | connivé |
| qu' | ils | eussent | connivé |
Impératif
Impératif passé
| aie | connivé |
| ayons | connivé |
| ayez | connivé |
Infinitif
Participe