Propriétés
Auxiliaire : avoir
Terminaison : -er
Définitions
couiquer /kwi.ke/ transitif 1er groupe
Familier : Tuer volontairement, égorger.
Conjugaisons
Indicatif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Présent
| je | couique |
| tu | couiques |
| il | couique |
| nous | couiquons |
| vous | couiquez |
| ils | couiquent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | couiqué |
| tu | avais | couiqué |
| il | avait | couiqué |
| nous | avions | couiqué |
| vous | aviez | couiqué |
| ils | avaient | couiqué |
Futur simple
| je | couiquerai |
| tu | couiqueras |
| il | couiquera |
| nous | couiquerons |
| vous | couiquerez |
| ils | couiqueront |
Imparfait
| je | couiquais |
| tu | couiquais |
| il | couiquait |
| nous | couiquions |
| vous | couiquiez |
| ils | couiquaient |
Passé composé
| j' | ai | couiqué |
| tu | as | couiqué |
| il | a | couiqué |
| nous | avons | couiqué |
| vous | avez | couiqué |
| ils | ont | couiqué |
Passé simple
| je | couiquai |
| tu | couiquas |
| il | couiqua |
| nous | couiquâmes |
| vous | couiquâtes |
| ils | couiquèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | couiqué |
| tu | auras | couiqué |
| il | aura | couiqué |
| nous | aurons | couiqué |
| vous | aurez | couiqué |
| ils | auront | couiqué |
Passé antérieur
| j' | eus | couiqué |
| tu | eus | couiqué |
| il | eut | couiqué |
| nous | eûmes | couiqué |
| vous | eûtes | couiqué |
| ils | eurent | couiqué |
Conditionnel
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Conditionnel présent
| je | couiquerais |
| tu | couiquerais |
| il | couiquerait |
| nous | couiquerions |
| vous | couiqueriez |
| ils | couiqueraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | couiqué |
| tu | aurais | couiqué |
| il | aurait | couiqué |
| nous | aurions | couiqué |
| vous | auriez | couiqué |
| ils | auraient | couiqué |
Conditionnel passé 2e forme
| j’eusse | couiqué |
| tu | eusses | couiqué |
| il | eût | couiqué |
| nous | eussions | couiqué |
| vous | eussiez | couiqué |
| ils | eussent | couiqué |
Subjonctif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Subjonctif présent
| que | je | couique |
| que | tu | couiques |
| qu' | il | couique |
| que | nous | couiquions |
| que | vous | couiquiez |
| qu' | ils | couiquent |
Subjonctif imparfait
| que | je | couiquasse |
| que | tu | couiquasses |
| qu' | il | couiquât |
| que | nous | couiquassions |
| que | vous | couiquassiez |
| qu' | ils | couiquassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | couiqué |
| que | tu | aies | couiqué |
| qu' | il | ait | couiqué |
| que | nous | ayons | couiqué |
| que | vous | ayez | couiqué |
| qu' | ils | aient | couiqué |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | couiqué |
| que | tu | eusses | couiqué |
| qu' | il | eût | couiqué |
| que | nous | eussions | couiqué |
| que | vous | eussiez | couiqué |
| qu' | ils | eussent | couiqué |
Impératif
Impératif passé
| aie | couiqué | |
| ayons | couiqué | |
| ayez | couiqué | |
Infinitif
Participe