Propriétés
Auxiliaire : avoir
Terminaison : -er
Définitions
covoiturer /ko.vwa.ty.ʁe/ intransitif ou transitif 1er groupe
Pratiquer le covoiturage, c'est-à-dire le partage de voiture pour s'entraider ou faire des économies.
Transporter par covoiturage.
Variante orthographique moins courante : co-voiturer.
Conjugaisons
Indicatif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Présent
| je | covoiture |
| tu | covoitures |
| il | covoiture |
| nous | covoiturons |
| vous | covoiturez |
| ils | covoiturent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | covoituré |
| tu | avais | covoituré |
| il | avait | covoituré |
| nous | avions | covoituré |
| vous | aviez | covoituré |
| ils | avaient | covoituré |
Futur simple
| je | covoiturerai |
| tu | covoitureras |
| il | covoiturera |
| nous | covoiturerons |
| vous | covoiturerez |
| ils | covoitureront |
Imparfait
| je | covoiturais |
| tu | covoiturais |
| il | covoiturait |
| nous | covoiturions |
| vous | covoituriez |
| ils | covoituraient |
Passé composé
| j' | ai | covoituré |
| tu | as | covoituré |
| il | a | covoituré |
| nous | avons | covoituré |
| vous | avez | covoituré |
| ils | ont | covoituré |
Passé simple
| je | covoiturai |
| tu | covoituras |
| il | covoitura |
| nous | covoiturâmes |
| vous | covoiturâtes |
| ils | covoiturèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | covoituré |
| tu | auras | covoituré |
| il | aura | covoituré |
| nous | aurons | covoituré |
| vous | aurez | covoituré |
| ils | auront | covoituré |
Passé antérieur
| j' | eus | covoituré |
| tu | eus | covoituré |
| il | eut | covoituré |
| nous | eûmes | covoituré |
| vous | eûtes | covoituré |
| ils | eurent | covoituré |
Conditionnel
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Conditionnel présent
| je | covoiturerais |
| tu | covoiturerais |
| il | covoiturerait |
| nous | covoiturerions |
| vous | covoitureriez |
| ils | covoitureraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | covoituré |
| tu | aurais | covoituré |
| il | aurait | covoituré |
| nous | aurions | covoituré |
| vous | auriez | covoituré |
| ils | auraient | covoituré |
Conditionnel passé 2e forme
| j’eusse | covoituré |
| tu | eusses | covoituré |
| il | eût | covoituré |
| nous | eussions | covoituré |
| vous | eussiez | covoituré |
| ils | eussent | covoituré |
Subjonctif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Subjonctif présent
| que | je | covoiture |
| que | tu | covoitures |
| qu' | il | covoiture |
| que | nous | covoiturions |
| que | vous | covoituriez |
| qu' | ils | covoiturent |
Subjonctif imparfait
| que | je | covoiturasse |
| que | tu | covoiturasses |
| qu' | il | covoiturât |
| que | nous | covoiturassions |
| que | vous | covoiturassiez |
| qu' | ils | covoiturassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | covoituré |
| que | tu | aies | covoituré |
| qu' | il | ait | covoituré |
| que | nous | ayons | covoituré |
| que | vous | ayez | covoituré |
| qu' | ils | aient | covoituré |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | covoituré |
| que | tu | eusses | covoituré |
| qu' | il | eût | covoituré |
| que | nous | eussions | covoituré |
| que | vous | eussiez | covoituré |
| qu' | ils | eussent | covoituré |
Impératif
Impératif présent
| covoiture |
| covoiturons |
| covoiturez |
Impératif passé
| aie | covoituré | |
| ayons | covoituré | |
| ayez | covoituré | |
Infinitif
Participe