Propriétés
Auxiliaire : avoir
Terminaison : -é(.)er
Définitions
décréter /de.kʁe.te/ transitif 1er groupe
Ordonner, régler par un décret.
Par extension, lancer un décret contre quelqu'un ou quelque chose.
Conjugaisons
Indicatif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Présent
| je | décrète |
| tu | décrètes |
| il | décrète |
| nous | décrétons |
| vous | décrétez |
| ils | décrètent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | décrété |
| tu | avais | décrété |
| il | avait | décrété |
| nous | avions | décrété |
| vous | aviez | décrété |
| ils | avaient | décrété |
Futur simple
| je | décréterai |
| tu | décréteras |
| il | décrétera |
| nous | décréterons |
| vous | décréterez |
| ils | décréteront |
Imparfait
| je | décrétais |
| tu | décrétais |
| il | décrétait |
| nous | décrétions |
| vous | décrétiez |
| ils | décrétaient |
Passé composé
| j' | ai | décrété |
| tu | as | décrété |
| il | a | décrété |
| nous | avons | décrété |
| vous | avez | décrété |
| ils | ont | décrété |
Passé simple
| je | décrétai |
| tu | décrétas |
| il | décréta |
| nous | décrétâmes |
| vous | décrétâtes |
| ils | décrétèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | décrété |
| tu | auras | décrété |
| il | aura | décrété |
| nous | aurons | décrété |
| vous | aurez | décrété |
| ils | auront | décrété |
Passé antérieur
| j' | eus | décrété |
| tu | eus | décrété |
| il | eut | décrété |
| nous | eûmes | décrété |
| vous | eûtes | décrété |
| ils | eurent | décrété |
Conditionnel
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Conditionnel présent
| je | décréterais |
| tu | décréterais |
| il | décréterait |
| nous | décréterions |
| vous | décréteriez |
| ils | décréteraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | décrété |
| tu | aurais | décrété |
| il | aurait | décrété |
| nous | aurions | décrété |
| vous | auriez | décrété |
| ils | auraient | décrété |
Conditionnel passé 2e forme
| j' | eusse | décrété |
| tu | eusses | décrété |
| il | eût | décrété |
| nous | eussions | décrété |
| vous | eussiez | décrété |
| ils | eussent | décrété |
Subjonctif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Subjonctif présent
| que | je | décrète |
| que | tu | décrètes |
| qu' | il | décrète |
| que | nous | décrétions |
| que | vous | décrétiez |
| qu' | ils | décrètent |
Subjonctif imparfait
| que | je | décrétasse |
| que | tu | décrétasses |
| qu' | il | décrétât |
| que | nous | décrétassions |
| que | vous | décrétassiez |
| qu' | ils | décrétassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | décrété |
| que | tu | aies | décrété |
| qu' | il | ait | décrété |
| que | nous | ayons | décrété |
| que | vous | ayez | décrété |
| qu' | ils | aient | décrété |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | décrété |
| que | tu | eusses | décrété |
| qu' | il | eût | décrété |
| que | nous | eussions | décrété |
| que | vous | eussiez | décrété |
| qu' | ils | eussent | décrété |
Impératif
Impératif passé
| aie | décrété |
| ayons | décrété |
| ayez | décrété |
Infinitif
Participe