Propriétés
Auxiliaire : avoir
Terminaison : -er
Définitions
déculotter /de.ky.lɔ.te/ transitif 1er groupe
Dépouiller de la culotte et par extension du pantalon.
Au figuré, faire avouer.
Conjugaisons
Indicatif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Présent
| je | déculotte |
| tu | déculottes |
| il | déculotte |
| nous | déculottons |
| vous | déculottez |
| ils | déculottent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | déculotté |
| tu | avais | déculotté |
| il | avait | déculotté |
| nous | avions | déculotté |
| vous | aviez | déculotté |
| ils | avaient | déculotté |
Futur simple
| je | déculotterai |
| tu | déculotteras |
| il | déculottera |
| nous | déculotterons |
| vous | déculotterez |
| ils | déculotteront |
Imparfait
| je | déculottais |
| tu | déculottais |
| il | déculottait |
| nous | déculottions |
| vous | déculottiez |
| ils | déculottaient |
Passé composé
| j' | ai | déculotté |
| tu | as | déculotté |
| il | a | déculotté |
| nous | avons | déculotté |
| vous | avez | déculotté |
| ils | ont | déculotté |
Passé simple
| je | déculottai |
| tu | déculottas |
| il | déculotta |
| nous | déculottâmes |
| vous | déculottâtes |
| ils | déculottèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | déculotté |
| tu | auras | déculotté |
| il | aura | déculotté |
| nous | aurons | déculotté |
| vous | aurez | déculotté |
| ils | auront | déculotté |
Passé antérieur
| j' | eus | déculotté |
| tu | eus | déculotté |
| il | eut | déculotté |
| nous | eûmes | déculotté |
| vous | eûtes | déculotté |
| ils | eurent | déculotté |
Conditionnel
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Conditionnel présent
| je | déculotterais |
| tu | déculotterais |
| il | déculotterait |
| nous | déculotterions |
| vous | déculotteriez |
| ils | déculotteraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | déculotté |
| tu | aurais | déculotté |
| il | aurait | déculotté |
| nous | aurions | déculotté |
| vous | auriez | déculotté |
| ils | auraient | déculotté |
Conditionnel passé 2e forme
| j' | eusse | déculotté |
| tu | eusses | déculotté |
| il | eût | déculotté |
| nous | eussions | déculotté |
| vous | eussiez | déculotté |
| ils | eussent | déculotté |
Subjonctif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Subjonctif présent
| que | je | déculotte |
| que | tu | déculottes |
| qu' | il | déculotte |
| que | nous | déculottions |
| que | vous | déculottiez |
| qu' | ils | déculottent |
Subjonctif imparfait
| que | je | déculottasse |
| que | tu | déculottasses |
| qu' | il | déculottât |
| que | nous | déculottassions |
| que | vous | déculottassiez |
| qu' | ils | déculottassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | déculotté |
| que | tu | aies | déculotté |
| qu' | il | ait | déculotté |
| que | nous | ayons | déculotté |
| que | vous | ayez | déculotté |
| qu' | ils | aient | déculotté |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | déculotté |
| que | tu | eusses | déculotté |
| qu' | il | eût | déculotté |
| que | nous | eussions | déculotté |
| que | vous | eussiez | déculotté |
| qu' | ils | eussent | déculotté |
Impératif
Impératif présent
| déculotte |
| déculottons |
| déculottez |
Impératif passé
| aie | déculotté |
| ayons | déculotté |
| ayez | déculotté |
Infinitif
Participe