Propriétés
Auxiliaire : avoir
Terminaison : -er
Définitions
dégueniller /de.ɡə.ni.je/ transitif 1er groupe
Déchirer les habits, mettre en guenilles.
Par extension, ruiner quelqu'un.
(Figuré) Populaire : Maltraiter de paroles.
Conjugaisons
Indicatif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Présent
| je | déguenille |
| tu | déguenilles |
| il | déguenille |
| nous | déguenillons |
| vous | déguenillez |
| ils | déguenillent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | déguenillé |
| tu | avais | déguenillé |
| il | avait | déguenillé |
| nous | avions | déguenillé |
| vous | aviez | déguenillé |
| ils | avaient | déguenillé |
Futur simple
| je | déguenillerai |
| tu | déguenilleras |
| il | déguenillera |
| nous | déguenillerons |
| vous | déguenillerez |
| ils | déguenilleront |
Imparfait
| je | déguenillais |
| tu | déguenillais |
| il | déguenillait |
| nous | déguenillions |
| vous | déguenilliez |
| ils | déguenillaient |
Passé composé
| j' | ai | déguenillé |
| tu | as | déguenillé |
| il | a | déguenillé |
| nous | avons | déguenillé |
| vous | avez | déguenillé |
| ils | ont | déguenillé |
Passé simple
| je | déguenillai |
| tu | déguenillas |
| il | déguenilla |
| nous | déguenillâmes |
| vous | déguenillâtes |
| ils | déguenillèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | déguenillé |
| tu | auras | déguenillé |
| il | aura | déguenillé |
| nous | aurons | déguenillé |
| vous | aurez | déguenillé |
| ils | auront | déguenillé |
Passé antérieur
| j' | eus | déguenillé |
| tu | eus | déguenillé |
| il | eut | déguenillé |
| nous | eûmes | déguenillé |
| vous | eûtes | déguenillé |
| ils | eurent | déguenillé |
Conditionnel
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Conditionnel présent
| je | déguenillerais |
| tu | déguenillerais |
| il | déguenillerait |
| nous | déguenillerions |
| vous | déguenilleriez |
| ils | déguenilleraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | déguenillé |
| tu | aurais | déguenillé |
| il | aurait | déguenillé |
| nous | aurions | déguenillé |
| vous | auriez | déguenillé |
| ils | auraient | déguenillé |
Conditionnel passé 2e forme
| j' | eusse | déguenillé |
| tu | eusses | déguenillé |
| il | eût | déguenillé |
| nous | eussions | déguenillé |
| vous | eussiez | déguenillé |
| ils | eussent | déguenillé |
Subjonctif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Subjonctif présent
| que | je | déguenille |
| que | tu | déguenilles |
| qu' | il | déguenille |
| que | nous | déguenillions |
| que | vous | déguenilliez |
| qu' | ils | déguenillent |
Subjonctif imparfait
| que | je | déguenillasse |
| que | tu | déguenillasses |
| qu' | il | déguenillât |
| que | nous | déguenillassions |
| que | vous | déguenillassiez |
| qu' | ils | déguenillassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | déguenillé |
| que | tu | aies | déguenillé |
| qu' | il | ait | déguenillé |
| que | nous | ayons | déguenillé |
| que | vous | ayez | déguenillé |
| qu' | ils | aient | déguenillé |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | déguenillé |
| que | tu | eusses | déguenillé |
| qu' | il | eût | déguenillé |
| que | nous | eussions | déguenillé |
| que | vous | eussiez | déguenillé |
| qu' | ils | eussent | déguenillé |
Impératif
Impératif présent
| déguenille |
| déguenillons |
| déguenillez |
Impératif passé
| aie | déguenillé |
| ayons | déguenillé |
| ayez | déguenillé |
Infinitif
Participe
Participe passé
| déguenillé |
| ayant | déguenillé |