Propriétés
Auxiliaire : avoir
Terminaison : -er
Définitions
désenchanter transitif 1er groupe
Faire cesser d'être sous l'emprise d'un enchantement.
Au figuré, guérir d'une passion, d'un engouement.
(Par extension) pronominal Faire perdre les illusions sur quelqu'un.
Priver quelqu'un des goûts, des sentiments, des illusions qui charmaient sa vie.
Conjugaisons
Indicatif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Présent
| je | désenchante |
| tu | désenchantes |
| il | désenchante |
| nous | désenchantons |
| vous | désenchantez |
| ils | désenchantent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | désenchanté |
| tu | avais | désenchanté |
| il | avait | désenchanté |
| nous | avions | désenchanté |
| vous | aviez | désenchanté |
| ils | avaient | désenchanté |
Futur simple
| je | désenchanterai |
| tu | désenchanteras |
| il | désenchantera |
| nous | désenchanterons |
| vous | désenchanterez |
| ils | désenchanteront |
Imparfait
| je | désenchantais |
| tu | désenchantais |
| il | désenchantait |
| nous | désenchantions |
| vous | désenchantiez |
| ils | désenchantaient |
Passé composé
| j' | ai | désenchanté |
| tu | as | désenchanté |
| il | a | désenchanté |
| nous | avons | désenchanté |
| vous | avez | désenchanté |
| ils | ont | désenchanté |
Passé simple
| je | désenchantai |
| tu | désenchantas |
| il | désenchanta |
| nous | désenchantâmes |
| vous | désenchantâtes |
| ils | désenchantèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | désenchanté |
| tu | auras | désenchanté |
| il | aura | désenchanté |
| nous | aurons | désenchanté |
| vous | aurez | désenchanté |
| ils | auront | désenchanté |
Passé antérieur
| j' | eus | désenchanté |
| tu | eus | désenchanté |
| il | eut | désenchanté |
| nous | eûmes | désenchanté |
| vous | eûtes | désenchanté |
| ils | eurent | désenchanté |
Conditionnel
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Conditionnel présent
| je | désenchanterais |
| tu | désenchanterais |
| il | désenchanterait |
| nous | désenchanterions |
| vous | désenchanteriez |
| ils | désenchanteraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | désenchanté |
| tu | aurais | désenchanté |
| il | aurait | désenchanté |
| nous | aurions | désenchanté |
| vous | auriez | désenchanté |
| ils | auraient | désenchanté |
Conditionnel passé 2e forme
| j' | eusse | désenchanté |
| tu | eusses | désenchanté |
| il | eût | désenchanté |
| nous | eussions | désenchanté |
| vous | eussiez | désenchanté |
| ils | eussent | désenchanté |
Subjonctif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Subjonctif présent
| que | je | désenchante |
| que | tu | désenchantes |
| qu' | il | désenchante |
| que | nous | désenchantions |
| que | vous | désenchantiez |
| qu' | ils | désenchantent |
Subjonctif imparfait
| que | je | désenchantasse |
| que | tu | désenchantasses |
| qu' | il | désenchantât |
| que | nous | désenchantassions |
| que | vous | désenchantassiez |
| qu' | ils | désenchantassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | désenchanté |
| que | tu | aies | désenchanté |
| qu' | il | ait | désenchanté |
| que | nous | ayons | désenchanté |
| que | vous | ayez | désenchanté |
| qu' | ils | aient | désenchanté |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | désenchanté |
| que | tu | eusses | désenchanté |
| qu' | il | eût | désenchanté |
| que | nous | eussions | désenchanté |
| que | vous | eussiez | désenchanté |
| qu' | ils | eussent | désenchanté |
Impératif
Impératif présent
| désenchante |
| désenchantons |
| désenchantez |
Impératif passé
| aie | désenchanté |
| ayons | désenchanté |
| ayez | désenchanté |
Infinitif
Participe
Participe passé
| désenchanté |
| ayant | désenchanté |