Propriétés
Auxiliaire : avoir
Terminaison : -er
Définitions
dévergonder /de.vɛʁ.ɡɔ̃.de/ transitif 1er groupe
Faire perdre toute honte, pousser à la débauche, au libertinage, dévoyer.
Vieilli : Prostituer. → voir délurer
se dévergonder pronominal
Perdre toute honte, en particulier sur le plan des mœurs, adopter un comportement licencieux, se mettre à vivre d'une façon immorale.
Conjugaisons
Indicatif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Présent
| je | dévergonde |
| tu | dévergondes |
| il | dévergonde |
| nous | dévergondons |
| vous | dévergondez |
| ils | dévergondent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | dévergondé |
| tu | avais | dévergondé |
| il | avait | dévergondé |
| nous | avions | dévergondé |
| vous | aviez | dévergondé |
| ils | avaient | dévergondé |
Futur simple
| je | dévergonderai |
| tu | dévergonderas |
| il | dévergondera |
| nous | dévergonderons |
| vous | dévergonderez |
| ils | dévergonderont |
Imparfait
| je | dévergondais |
| tu | dévergondais |
| il | dévergondait |
| nous | dévergondions |
| vous | dévergondiez |
| ils | dévergondaient |
Passé composé
| j' | ai | dévergondé |
| tu | as | dévergondé |
| il | a | dévergondé |
| nous | avons | dévergondé |
| vous | avez | dévergondé |
| ils | ont | dévergondé |
Passé simple
| je | dévergondai |
| tu | dévergondas |
| il | dévergonda |
| nous | dévergondâmes |
| vous | dévergondâtes |
| ils | dévergondèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | dévergondé |
| tu | auras | dévergondé |
| il | aura | dévergondé |
| nous | aurons | dévergondé |
| vous | aurez | dévergondé |
| ils | auront | dévergondé |
Passé antérieur
| j' | eus | dévergondé |
| tu | eus | dévergondé |
| il | eut | dévergondé |
| nous | eûmes | dévergondé |
| vous | eûtes | dévergondé |
| ils | eurent | dévergondé |
Conditionnel
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Conditionnel présent
| je | dévergonderais |
| tu | dévergonderais |
| il | dévergonderait |
| nous | dévergonderions |
| vous | dévergonderiez |
| ils | dévergonderaient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | dévergondé |
| tu | aurais | dévergondé |
| il | aurait | dévergondé |
| nous | aurions | dévergondé |
| vous | auriez | dévergondé |
| ils | auraient | dévergondé |
Conditionnel passé 2e forme
| j' | eusse | dévergondé |
| tu | eusses | dévergondé |
| il | eût | dévergondé |
| nous | eussions | dévergondé |
| vous | eussiez | dévergondé |
| ils | eussent | dévergondé |
Subjonctif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Subjonctif présent
| que | je | dévergonde |
| que | tu | dévergondes |
| qu' | il | dévergonde |
| que | nous | dévergondions |
| que | vous | dévergondiez |
| qu' | ils | dévergondent |
Subjonctif imparfait
| que | je | dévergondasse |
| que | tu | dévergondasses |
| qu' | il | dévergondât |
| que | nous | dévergondassions |
| que | vous | dévergondassiez |
| qu' | ils | dévergondassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | dévergondé |
| que | tu | aies | dévergondé |
| qu' | il | ait | dévergondé |
| que | nous | ayons | dévergondé |
| que | vous | ayez | dévergondé |
| qu' | ils | aient | dévergondé |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | dévergondé |
| que | tu | eusses | dévergondé |
| qu' | il | eût | dévergondé |
| que | nous | eussions | dévergondé |
| que | vous | eussiez | dévergondé |
| qu' | ils | eussent | dévergondé |
Impératif
Impératif présent
| dévergonde |
| dévergondons |
| dévergondez |
Impératif passé
| aie | dévergondé |
| ayons | dévergondé |
| ayez | dévergondé |
Infinitif
Participe
Participe passé
| dévergondé |
| ayant | dévergondé |