Propriétés
Auxiliaire : avoir
Terminaison : -ier
Définitions
disgracier /dis.ɡʁa.sje/ transitif 1er groupe
Priver quelqu'un de ses bonnes grâces, de la faveur qu'on lui accordait jusqu'ici.
(Forme passive) Avoir quelque chose de défiguré, de difforme en sa personne ; avoir un physique ingrat.
Conjugaisons
Indicatif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Présent
| je | disgracie |
| tu | disgracies |
| il | disgracie |
| nous | disgracions |
| vous | disgraciez |
| ils | disgracient |
Plus-que-parfait
| j' | avais | disgracié |
| tu | avais | disgracié |
| il | avait | disgracié |
| nous | avions | disgracié |
| vous | aviez | disgracié |
| ils | avaient | disgracié |
Futur simple
| je | disgracierai |
| tu | disgracieras |
| il | disgraciera |
| nous | disgracierons |
| vous | disgracierez |
| ils | disgracieront |
Imparfait
| je | disgraciais |
| tu | disgraciais |
| il | disgraciait |
| nous | disgraciions |
| vous | disgraciiez |
| ils | disgraciaient |
Passé composé
| j' | ai | disgracié |
| tu | as | disgracié |
| il | a | disgracié |
| nous | avons | disgracié |
| vous | avez | disgracié |
| ils | ont | disgracié |
Passé simple
| je | disgraciai |
| tu | disgracias |
| il | disgracia |
| nous | disgraciâmes |
| vous | disgraciâtes |
| ils | disgracièrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | disgracié |
| tu | auras | disgracié |
| il | aura | disgracié |
| nous | aurons | disgracié |
| vous | aurez | disgracié |
| ils | auront | disgracié |
Passé antérieur
| j' | eus | disgracié |
| tu | eus | disgracié |
| il | eut | disgracié |
| nous | eûmes | disgracié |
| vous | eûtes | disgracié |
| ils | eurent | disgracié |
Conditionnel
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Conditionnel présent
| je | disgracierais |
| tu | disgracierais |
| il | disgracierait |
| nous | disgracierions |
| vous | disgracieriez |
| ils | disgracieraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | disgracié |
| tu | aurais | disgracié |
| il | aurait | disgracié |
| nous | aurions | disgracié |
| vous | auriez | disgracié |
| ils | auraient | disgracié |
Conditionnel passé 2e forme
| j' | eusse | disgracié |
| tu | eusses | disgracié |
| il | eût | disgracié |
| nous | eussions | disgracié |
| vous | eussiez | disgracié |
| ils | eussent | disgracié |
Subjonctif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Subjonctif présent
| que | je | disgracie |
| que | tu | disgracies |
| qu' | il | disgracie |
| que | nous | disgraciions |
| que | vous | disgraciiez |
| qu' | ils | disgracient |
Subjonctif imparfait
| que | je | disgraciasse |
| que | tu | disgraciasses |
| qu' | il | disgraciât |
| que | nous | disgraciassions |
| que | vous | disgraciassiez |
| qu' | ils | disgraciassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | disgracié |
| que | tu | aies | disgracié |
| qu' | il | ait | disgracié |
| que | nous | ayons | disgracié |
| que | vous | ayez | disgracié |
| qu' | ils | aient | disgracié |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | disgracié |
| que | tu | eusses | disgracié |
| qu' | il | eût | disgracié |
| que | nous | eussions | disgracié |
| que | vous | eussiez | disgracié |
| qu' | ils | eussent | disgracié |
Impératif
Impératif présent
| disgracie |
| disgracions |
| disgraciez |
Impératif passé
| aie | disgracié |
| ayons | disgracié |
| ayez | disgracié |
Infinitif
Participe