Propriétés
Auxiliaire : avoir
Terminaison : -er
Définitions
éberluer /e.bɛʁ.lɥe/ transitif 1er groupe
Surprendre très fortement.
Conjugaisons
Indicatif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Présent
| j' | éberlue |
| tu | éberlues |
| il | éberlue |
| nous | éberluons |
| vous | éberluez |
| ils | éberluent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | éberlué |
| tu | avais | éberlué |
| il | avait | éberlué |
| nous | avions | éberlué |
| vous | aviez | éberlué |
| ils | avaient | éberlué |
Futur simple
| j' | éberluerai |
| tu | éberlueras |
| il | éberluera |
| nous | éberluerons |
| vous | éberluerez |
| ils | éberlueront |
Imparfait
| j' | éberluais |
| tu | éberluais |
| il | éberluait |
| nous | éberluions |
| vous | éberluiez |
| ils | éberluaient |
Passé composé
| j' | ai | éberlué |
| tu | as | éberlué |
| il | a | éberlué |
| nous | avons | éberlué |
| vous | avez | éberlué |
| ils | ont | éberlué |
Passé simple
| j' | éberluai |
| tu | éberluas |
| il | éberlua |
| nous | éberluâmes |
| vous | éberluâtes |
| ils | éberluèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | éberlué |
| tu | auras | éberlué |
| il | aura | éberlué |
| nous | aurons | éberlué |
| vous | aurez | éberlué |
| ils | auront | éberlué |
Passé antérieur
| j' | eus | éberlué |
| tu | eus | éberlué |
| il | eut | éberlué |
| nous | eûmes | éberlué |
| vous | eûtes | éberlué |
| ils | eurent | éberlué |
Conditionnel
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Conditionnel présent
| j' | éberluerais |
| tu | éberluerais |
| il | éberluerait |
| nous | éberluerions |
| vous | éberlueriez |
| ils | éberlueraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | éberlué |
| tu | aurais | éberlué |
| il | aurait | éberlué |
| nous | aurions | éberlué |
| vous | auriez | éberlué |
| ils | auraient | éberlué |
Conditionnel passé 2e forme
| j' | eusse | éberlué |
| tu | eusses | éberlué |
| il | eût | éberlué |
| nous | eussions | éberlué |
| vous | eussiez | éberlué |
| ils | eussent | éberlué |
Subjonctif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Subjonctif présent
| que | j' | éberlue |
| que | tu | éberlues |
| qu' | il | éberlue |
| que | nous | éberluions |
| que | vous | éberluiez |
| qu' | ils | éberluent |
Subjonctif imparfait
| que | j' | éberluasse |
| que | tu | éberluasses |
| qu' | il | éberluât |
| que | nous | éberluassions |
| que | vous | éberluassiez |
| qu' | ils | éberluassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | éberlué |
| que | tu | aies | éberlué |
| qu' | il | ait | éberlué |
| que | nous | ayons | éberlué |
| que | vous | ayez | éberlué |
| qu' | ils | aient | éberlué |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | éberlué |
| que | tu | eusses | éberlué |
| qu' | il | eût | éberlué |
| que | nous | eussions | éberlué |
| que | vous | eussiez | éberlué |
| qu' | ils | eussent | éberlué |
Impératif
Impératif passé
| aie | éberlué |
| ayons | éberlué |
| ayez | éberlué |
Infinitif
Participe