Propriétés
Auxiliaire : avoir
Terminaison : -er
Définitions
enfaîter /ɑ̃.fɛ.te/ transitif 1er groupe
Construction : Couvrir le faîte d'une maison avec du plomb.
Conjugaisons
Indicatif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Présent
| j' | enfaîte |
| tu | enfaîtes |
| il | enfaîte |
| nous | enfaîtons |
| vous | enfaîtez |
| ils | enfaîtent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | enfaîté |
| tu | avais | enfaîté |
| il | avait | enfaîté |
| nous | avions | enfaîté |
| vous | aviez | enfaîté |
| ils | avaient | enfaîté |
Futur simple
| j' | enfaîterai |
| tu | enfaîteras |
| il | enfaîtera |
| nous | enfaîterons |
| vous | enfaîterez |
| ils | enfaîteront |
Imparfait
| j' | enfaîtais |
| tu | enfaîtais |
| il | enfaîtait |
| nous | enfaîtions |
| vous | enfaîtiez |
| ils | enfaîtaient |
Passé composé
| j' | ai | enfaîté |
| tu | as | enfaîté |
| il | a | enfaîté |
| nous | avons | enfaîté |
| vous | avez | enfaîté |
| ils | ont | enfaîté |
Passé simple
| j' | enfaîtai |
| tu | enfaîtas |
| il | enfaîta |
| nous | enfaîtâmes |
| vous | enfaîtâtes |
| ils | enfaîtèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | enfaîté |
| tu | auras | enfaîté |
| il | aura | enfaîté |
| nous | aurons | enfaîté |
| vous | aurez | enfaîté |
| ils | auront | enfaîté |
Passé antérieur
| j' | eus | enfaîté |
| tu | eus | enfaîté |
| il | eut | enfaîté |
| nous | eûmes | enfaîté |
| vous | eûtes | enfaîté |
| ils | eurent | enfaîté |
Conditionnel
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Conditionnel présent
| j' | enfaîterais |
| tu | enfaîterais |
| il | enfaîterait |
| nous | enfaîterions |
| vous | enfaîteriez |
| ils | enfaîteraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | enfaîté |
| tu | aurais | enfaîté |
| il | aurait | enfaîté |
| nous | aurions | enfaîté |
| vous | auriez | enfaîté |
| ils | auraient | enfaîté |
Conditionnel passé 2e forme
| j' | eusse | enfaîté |
| tu | eusses | enfaîté |
| il | eût | enfaîté |
| nous | eussions | enfaîté |
| vous | eussiez | enfaîté |
| ils | eussent | enfaîté |
Subjonctif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Subjonctif présent
| que | j' | enfaîte |
| que | tu | enfaîtes |
| qu' | il | enfaîte |
| que | nous | enfaîtions |
| que | vous | enfaîtiez |
| qu' | ils | enfaîtent |
Subjonctif imparfait
| que | j' | enfaîtasse |
| que | tu | enfaîtasses |
| qu' | il | enfaîtât |
| que | nous | enfaîtassions |
| que | vous | enfaîtassiez |
| qu' | ils | enfaîtassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | enfaîté |
| que | tu | aies | enfaîté |
| qu' | il | ait | enfaîté |
| que | nous | ayons | enfaîté |
| que | vous | ayez | enfaîté |
| qu' | ils | aient | enfaîté |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | enfaîté |
| que | tu | eusses | enfaîté |
| qu' | il | eût | enfaîté |
| que | nous | eussions | enfaîté |
| que | vous | eussiez | enfaîté |
| qu' | ils | eussent | enfaîté |
Impératif
Impératif passé
| aie | enfaîté |
| ayons | enfaîté |
| ayez | enfaîté |
Infinitif
Participe