Propriétés
Auxiliaire : avoir
Terminaison : -ir
Définitions
ennoblir /ɑ̃.nɔ.bliʁ/ transitif 2ème groupe
Donner de la noblesse, de l'élévation, de la dignité, du lustre. Cela s'applique aux personnes et aux choses.
Donner industriellement des façons aux tissus (impression, satinage,…) pour augmenter leur beauté et leur valeur marchande.
(Ancien sens) Anoblir noble, pourvoir d'un titre de noblesse.
Conjugaisons
Indicatif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Présent
j' | ennoblis |
tu | ennoblis |
il | ennoblit |
nous | ennoblissons |
vous | ennoblissez |
ils | ennoblissent |
Plus-que-parfait
j' | avais | ennobli |
tu | avais | ennobli |
il | avait | ennobli |
nous | avions | ennobli |
vous | aviez | ennobli |
ils | avaient | ennobli |
Futur simple
j' | ennoblirai |
tu | ennobliras |
il | ennoblira |
nous | ennoblirons |
vous | ennoblirez |
ils | ennobliront |
Imparfait
j' | ennoblissais |
tu | ennoblissais |
il | ennoblissait |
nous | ennoblissions |
vous | ennoblissiez |
ils | ennoblissaient |
Passé composé
j' | ai | ennobli |
tu | as | ennobli |
il | a | ennobli |
nous | avons | ennobli |
vous | avez | ennobli |
ils | ont | ennobli |
Passé simple
j' | ennoblis |
tu | ennoblis |
il | ennoblit |
nous | ennoblîmes |
vous | ennoblîtes |
ils | ennoblirent |
Futur antérieur
j' | aurai | ennobli |
tu | auras | ennobli |
il | aura | ennobli |
nous | aurons | ennobli |
vous | aurez | ennobli |
ils | auront | ennobli |
Passé antérieur
j' | eus | ennobli |
tu | eus | ennobli |
il | eut | ennobli |
nous | eûmes | ennobli |
vous | eûtes | ennobli |
ils | eurent | ennobli |
Conditionnel
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Conditionnel présent
j' | ennoblirais |
tu | ennoblirais |
il | ennoblirait |
nous | ennoblirions |
vous | ennobliriez |
ils | ennobliraient |
Conditionnel passé 1ère forme
j' | aurais | ennobli |
tu | aurais | ennobli |
il | aurait | ennobli |
nous | aurions | ennobli |
vous | auriez | ennobli |
ils | auraient | ennobli |
Conditionnel passé 2e forme
j' | eusse | ennobli |
tu | eusses | ennobli |
il | eût | ennobli |
nous | eussions | ennobli |
vous | eussiez | ennobli |
ils | eussent | ennobli |
Subjonctif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Subjonctif présent
que | j' | ennoblisse |
que | tu | ennoblisses |
qu' | il | ennoblisse |
que | nous | ennoblissions |
que | vous | ennoblissiez |
qu' | ils | ennoblissent |
Subjonctif imparfait
que | j' | ennoblisse |
que | tu | ennoblisses |
qu' | il | ennoblît |
que | nous | ennoblissions |
que | vous | ennoblissiez |
qu' | ils | ennoblissent |
Subjonctif passé
que | j' | aie | ennobli |
que | tu | aies | ennobli |
qu' | il | ait | ennobli |
que | nous | ayons | ennobli |
que | vous | ayez | ennobli |
qu' | ils | aient | ennobli |
Subjonctif plus-que-parfait
que | j' | eusse | ennobli |
que | tu | eusses | ennobli |
qu' | il | eût | ennobli |
que | nous | eussions | ennobli |
que | vous | eussiez | ennobli |
qu' | ils | eussent | ennobli |
Impératif
Impératif présent
ennoblis |
ennoblissons |
ennoblissez |
Impératif passé
aie | ennobli |
ayons | ennobli |
ayez | ennobli |
Infinitif
Participe