Propriétés
Auxiliaire : avoir
Terminaison : -fuir
Définitions
forhuir /fɔʁ.ɥiʁ/ intransitif 2ème groupe
Variante de forhuer.
Chasse : Rappeler les chuiens avec un instrument de musique.
Conjugaisons
Indicatif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Présent
| je | forhuis |
| tu | forhuis |
| il | forhuit |
| nous | forhuyons |
| vous | forhuyez |
| ils | forhuient |
Plus-que-parfait
| j' | avais | forhui |
| tu | avais | forhui |
| il | avait | forhui |
| nous | avions | forhui |
| vous | aviez | forhui |
| ils | avaient | forhui |
Futur simple
| je | forhuirai |
| tu | forhuiras |
| il | forhuira |
| nous | forhuirons |
| vous | forhuirez |
| ils | forhuiront |
Imparfait
| je | forhuyais |
| tu | forhuyais |
| il | forhuyait |
| nous | forhuyions |
| vous | forhuyiez |
| ils | forhuyaient |
Passé composé
| j' | ai | forhui |
| tu | as | forhui |
| il | a | forhui |
| nous | avons | forhui |
| vous | avez | forhui |
| ils | ont | forhui |
Passé simple
| je | forhuis |
| tu | forhuis |
| il | forhuit |
| nous | forhuîmes |
| vous | forhuîtes |
| ils | forhuirent |
Futur antérieur
| j' | aurai | forhui |
| tu | auras | forhui |
| il | aura | forhui |
| nous | aurons | forhui |
| vous | aurez | forhui |
| ils | auront | forhui |
Passé antérieur
| j' | eus | forhui |
| tu | eus | forhui |
| il | eut | forhui |
| nous | eûmes | forhui |
| vous | eûtes | forhui |
| ils | eurent | forhui |
Conditionnel
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Conditionnel présent
| je | forhuirais |
| tu | forhuirais |
| il | forhuirait |
| nous | forhuirions |
| vous | forhuiriez |
| ils | forhuiraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | forhui |
| tu | aurais | forhui |
| il | aurait | forhui |
| nous | aurions | forhui |
| vous | auriez | forhui |
| ils | auraient | forhui |
Conditionnel passé 2e forme
| j' | eusse | forhui |
| tu | eusses | forhui |
| il | eût | forhui |
| nous | eussions | forhui |
| vous | eussiez | forhui |
| ils | eussent | forhui |
Subjonctif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Subjonctif présent
| que | je | forhuie |
| que | tu | forhuies |
| qu' | il | forhuie |
| que | nous | forhuyions |
| que | vous | forhuyiez |
| qu' | ils | forhuient |
Subjonctif imparfait
| que | je | forhuisse |
| que | tu | forhuisses |
| qu' | il | forhuît |
| que | nous | forhuissions |
| que | vous | forhuissiez |
| qu' | ils | forhuissent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | forhui |
| que | tu | aies | forhui |
| qu' | il | ait | forhui |
| que | nous | ayons | forhui |
| que | vous | ayez | forhui |
| qu' | ils | aient | forhui |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | forhui |
| que | tu | eusses | forhui |
| qu' | il | eût | forhui |
| que | nous | eussions | forhui |
| que | vous | eussiez | forhui |
| qu' | ils | eussent | forhui |
Impératif
Impératif passé
| aie | forhui |
| ayons | forhui |
| ayez | forhui |
Infinitif
Participe