Propriétés
Auxiliaire : avoir
Terminaison : -er
Définitions
imputer transitif 1er groupe
Attribuer à quelqu'un une chose digne de blâme.
Finance : Jurisprudence : Appliquer un paiement à une certaine dette ; déduire une somme, une valeur d'une autre somme, d'une autre valeur, l'en rabattre.
Théologie : Appliquer aux hommes les mérites de Jésus-Christ.
Conjugaisons
Indicatif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Présent
| j' | impute |
| tu | imputes |
| il | impute |
| nous | imputons |
| vous | imputez |
| ils | imputent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | imputé |
| tu | avais | imputé |
| il | avait | imputé |
| nous | avions | imputé |
| vous | aviez | imputé |
| ils | avaient | imputé |
Futur simple
| j' | imputerai |
| tu | imputeras |
| il | imputera |
| nous | imputerons |
| vous | imputerez |
| ils | imputeront |
Imparfait
| j' | imputais |
| tu | imputais |
| il | imputait |
| nous | imputions |
| vous | imputiez |
| ils | imputaient |
Passé composé
| j' | ai | imputé |
| tu | as | imputé |
| il | a | imputé |
| nous | avons | imputé |
| vous | avez | imputé |
| ils | ont | imputé |
Passé simple
| j' | imputai |
| tu | imputas |
| il | imputa |
| nous | imputâmes |
| vous | imputâtes |
| ils | imputèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | imputé |
| tu | auras | imputé |
| il | aura | imputé |
| nous | aurons | imputé |
| vous | aurez | imputé |
| ils | auront | imputé |
Passé antérieur
| j' | eus | imputé |
| tu | eus | imputé |
| il | eut | imputé |
| nous | eûmes | imputé |
| vous | eûtes | imputé |
| ils | eurent | imputé |
Conditionnel
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Conditionnel présent
| j' | imputerais |
| tu | imputerais |
| il | imputerait |
| nous | imputerions |
| vous | imputeriez |
| ils | imputeraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | imputé |
| tu | aurais | imputé |
| il | aurait | imputé |
| nous | aurions | imputé |
| vous | auriez | imputé |
| ils | auraient | imputé |
Conditionnel passé 2e forme
| j' | eusse | imputé |
| tu | eusses | imputé |
| il | eût | imputé |
| nous | eussions | imputé |
| vous | eussiez | imputé |
| ils | eussent | imputé |
Subjonctif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Subjonctif présent
| que | j' | impute |
| que | tu | imputes |
| qu' | il | impute |
| que | nous | imputions |
| que | vous | imputiez |
| qu' | ils | imputent |
Subjonctif imparfait
| que | j' | imputasse |
| que | tu | imputasses |
| qu' | il | imputât |
| que | nous | imputassions |
| que | vous | imputassiez |
| qu' | ils | imputassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | imputé |
| que | tu | aies | imputé |
| qu' | il | ait | imputé |
| que | nous | ayons | imputé |
| que | vous | ayez | imputé |
| qu' | ils | aient | imputé |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | imputé |
| que | tu | eusses | imputé |
| qu' | il | eût | imputé |
| que | nous | eussions | imputé |
| que | vous | eussiez | imputé |
| qu' | ils | eussent | imputé |
Impératif
Impératif passé
| aie | imputé |
| ayons | imputé |
| ayez | imputé |
Infinitif
Participe