Propriétés
Auxiliaire : avoir
Terminaison : -ger
Définitions
infliger transitif 1er groupe
Frapper quelqu'un d'une peine pour une transgression, une faute, un crime.
Conjugaisons
Indicatif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Présent
| j' | inflige |
| tu | infliges |
| il | inflige |
| nous | infligeons |
| vous | infligez |
| ils | infligent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | infligé |
| tu | avais | infligé |
| il | avait | infligé |
| nous | avions | infligé |
| vous | aviez | infligé |
| ils | avaient | infligé |
Futur simple
| j' | infligerai |
| tu | infligeras |
| il | infligera |
| nous | infligerons |
| vous | infligerez |
| ils | infligeront |
Imparfait
| j' | infligeais |
| tu | infligeais |
| il | infligeait |
| nous | infligions |
| vous | infligiez |
| ils | infligeaient |
Passé composé
| j' | ai | infligé |
| tu | as | infligé |
| il | a | infligé |
| nous | avons | infligé |
| vous | avez | infligé |
| ils | ont | infligé |
Passé simple
| j' | infligeai |
| tu | infligeas |
| il | infligea |
| nous | infligeâmes |
| vous | infligeâtes |
| ils | infligèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | infligé |
| tu | auras | infligé |
| il | aura | infligé |
| nous | aurons | infligé |
| vous | aurez | infligé |
| ils | auront | infligé |
Passé antérieur
| j' | eus | infligé |
| tu | eus | infligé |
| il | eut | infligé |
| nous | eûmes | infligé |
| vous | eûtes | infligé |
| ils | eurent | infligé |
Conditionnel
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Conditionnel présent
| j' | infligerais |
| tu | infligerais |
| il | infligerait |
| nous | infligerions |
| vous | infligeriez |
| ils | infligeraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | infligé |
| tu | aurais | infligé |
| il | aurait | infligé |
| nous | aurions | infligé |
| vous | auriez | infligé |
| ils | auraient | infligé |
Conditionnel passé 2e forme
| j' | eusse | infligé |
| tu | eusses | infligé |
| il | eût | infligé |
| nous | eussions | infligé |
| vous | eussiez | infligé |
| ils | eussent | infligé |
Subjonctif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Subjonctif présent
| que | j' | inflige |
| que | tu | infliges |
| qu' | il | inflige |
| que | nous | infligions |
| que | vous | infligiez |
| qu' | ils | infligent |
Subjonctif imparfait
| que | j' | infligeasse |
| que | tu | infligeasses |
| qu' | il | infligeât |
| que | nous | infligeassions |
| que | vous | infligeassiez |
| qu' | ils | infligeassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | infligé |
| que | tu | aies | infligé |
| qu' | il | ait | infligé |
| que | nous | ayons | infligé |
| que | vous | ayez | infligé |
| qu' | ils | aient | infligé |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | infligé |
| que | tu | eusses | infligé |
| qu' | il | eût | infligé |
| que | nous | eussions | infligé |
| que | vous | eussiez | infligé |
| qu' | ils | eussent | infligé |
Impératif
Impératif présent
| inflige |
| infligeons |
| infligez |
Impératif passé
| aie | infligé |
| ayons | infligé |
| ayez | infligé |
Infinitif
Participe