Propriétés
Auxiliaire : avoir
Terminaison : -er
Définitions
ironiser /i.ʁɔ.ni.ze/ intransitif 1er groupe
Prendre le ton de l'ironie.
Conjugaisons
Indicatif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Présent
| j' | ironise |
| tu | ironises |
| il | ironise |
| nous | ironisons |
| vous | ironisez |
| ils | ironisent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | ironisé |
| tu | avais | ironisé |
| il | avait | ironisé |
| nous | avions | ironisé |
| vous | aviez | ironisé |
| ils | avaient | ironisé |
Futur simple
| j' | ironiserai |
| tu | ironiseras |
| il | ironisera |
| nous | ironiserons |
| vous | ironiserez |
| ils | ironiseront |
Imparfait
| j' | ironisais |
| tu | ironisais |
| il | ironisait |
| nous | ironisions |
| vous | ironisiez |
| ils | ironisaient |
Passé composé
| j' | ai | ironisé |
| tu | as | ironisé |
| il | a | ironisé |
| nous | avons | ironisé |
| vous | avez | ironisé |
| ils | ont | ironisé |
Passé simple
| j' | ironisai |
| tu | ironisas |
| il | ironisa |
| nous | ironisâmes |
| vous | ironisâtes |
| ils | ironisèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | ironisé |
| tu | auras | ironisé |
| il | aura | ironisé |
| nous | aurons | ironisé |
| vous | aurez | ironisé |
| ils | auront | ironisé |
Passé antérieur
| j' | eus | ironisé |
| tu | eus | ironisé |
| il | eut | ironisé |
| nous | eûmes | ironisé |
| vous | eûtes | ironisé |
| ils | eurent | ironisé |
Conditionnel
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Conditionnel présent
| j' | ironiserais |
| tu | ironiserais |
| il | ironiserait |
| nous | ironiserions |
| vous | ironiseriez |
| ils | ironiseraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | ironisé |
| tu | aurais | ironisé |
| il | aurait | ironisé |
| nous | aurions | ironisé |
| vous | auriez | ironisé |
| ils | auraient | ironisé |
Conditionnel passé 2e forme
| j' | eusse | ironisé |
| tu | eusses | ironisé |
| il | eût | ironisé |
| nous | eussions | ironisé |
| vous | eussiez | ironisé |
| ils | eussent | ironisé |
Subjonctif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Subjonctif présent
| que | j' | ironise |
| que | tu | ironises |
| qu' | il | ironise |
| que | nous | ironisions |
| que | vous | ironisiez |
| qu' | ils | ironisent |
Subjonctif imparfait
| que | j' | ironisasse |
| que | tu | ironisasses |
| qu' | il | ironisât |
| que | nous | ironisassions |
| que | vous | ironisassiez |
| qu' | ils | ironisassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | ironisé |
| que | tu | aies | ironisé |
| qu' | il | ait | ironisé |
| que | nous | ayons | ironisé |
| que | vous | ayez | ironisé |
| qu' | ils | aient | ironisé |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | ironisé |
| que | tu | eusses | ironisé |
| qu' | il | eût | ironisé |
| que | nous | eussions | ironisé |
| que | vous | eussiez | ironisé |
| qu' | ils | eussent | ironisé |
Impératif
Impératif passé
| aie | ironisé |
| ayons | ironisé |
| ayez | ironisé |
Infinitif
Participe