Propriétés
Auxiliaire : avoir
Terminaison : -er
Définitions
miraculer /mi.ʁa.ky.le/ transitif 1er groupe
Sauver par un miracle.
Conjugaisons
Indicatif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Présent
| je | miracule |
| tu | miracules |
| il | miracule |
| nous | miraculons |
| vous | miraculez |
| ils | miraculent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | miraculé |
| tu | avais | miraculé |
| il | avait | miraculé |
| nous | avions | miraculé |
| vous | aviez | miraculé |
| ils | avaient | miraculé |
Futur simple
| je | miraculerai |
| tu | miraculeras |
| il | miraculera |
| nous | miraculerons |
| vous | miraculerez |
| ils | miraculeront |
Imparfait
| je | miraculais |
| tu | miraculais |
| il | miraculait |
| nous | miraculions |
| vous | miraculiez |
| ils | miraculaient |
Passé composé
| j' | ai | miraculé |
| tu | as | miraculé |
| il | a | miraculé |
| nous | avons | miraculé |
| vous | avez | miraculé |
| ils | ont | miraculé |
Passé simple
| je | miraculai |
| tu | miraculas |
| il | miracula |
| nous | miraculâmes |
| vous | miraculâtes |
| ils | miraculèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | miraculé |
| tu | auras | miraculé |
| il | aura | miraculé |
| nous | aurons | miraculé |
| vous | aurez | miraculé |
| ils | auront | miraculé |
Passé antérieur
| j' | eus | miraculé |
| tu | eus | miraculé |
| il | eut | miraculé |
| nous | eûmes | miraculé |
| vous | eûtes | miraculé |
| ils | eurent | miraculé |
Conditionnel
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Conditionnel présent
| je | miraculerais |
| tu | miraculerais |
| il | miraculerait |
| nous | miraculerions |
| vous | miraculeriez |
| ils | miraculeraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | miraculé |
| tu | aurais | miraculé |
| il | aurait | miraculé |
| nous | aurions | miraculé |
| vous | auriez | miraculé |
| ils | auraient | miraculé |
Conditionnel passé 2e forme
| j' | eusse | miraculé |
| tu | eusses | miraculé |
| il | eût | miraculé |
| nous | eussions | miraculé |
| vous | eussiez | miraculé |
| ils | eussent | miraculé |
Subjonctif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Subjonctif présent
| que | je | miracule |
| que | tu | miracules |
| qu' | il | miracule |
| que | nous | miraculions |
| que | vous | miraculiez |
| qu' | ils | miraculent |
Subjonctif imparfait
| que | je | miraculasse |
| que | tu | miraculasses |
| qu' | il | miraculât |
| que | nous | miraculassions |
| que | vous | miraculassiez |
| qu' | ils | miraculassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | miraculé |
| que | tu | aies | miraculé |
| qu' | il | ait | miraculé |
| que | nous | ayons | miraculé |
| que | vous | ayez | miraculé |
| qu' | ils | aient | miraculé |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | miraculé |
| que | tu | eusses | miraculé |
| qu' | il | eût | miraculé |
| que | nous | eussions | miraculé |
| que | vous | eussiez | miraculé |
| qu' | ils | eussent | miraculé |
Impératif
Impératif présent
| miracule |
| miraculons |
| miraculez |
Impératif passé
| aie | miraculé |
| ayons | miraculé |
| ayez | miraculé |
Infinitif
Participe