Propriétés
Auxiliaire : avoir
Terminaison : -er
Définitions
miroiter /mi.ʁwa.te/ intransitif 1er groupe
Jeter des reflets.
Conjugaisons
Indicatif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Présent
| je | miroite |
| tu | miroites |
| il | miroite |
| nous | miroitons |
| vous | miroitez |
| ils | miroitent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | miroité |
| tu | avais | miroité |
| il | avait | miroité |
| nous | avions | miroité |
| vous | aviez | miroité |
| ils | avaient | miroité |
Futur simple
| je | miroiterai |
| tu | miroiteras |
| il | miroitera |
| nous | miroiterons |
| vous | miroiterez |
| ils | miroiteront |
Imparfait
| je | miroitais |
| tu | miroitais |
| il | miroitait |
| nous | miroitions |
| vous | miroitiez |
| ils | miroitaient |
Passé composé
| j' | ai | miroité |
| tu | as | miroité |
| il | a | miroité |
| nous | avons | miroité |
| vous | avez | miroité |
| ils | ont | miroité |
Passé simple
| je | miroitai |
| tu | miroitas |
| il | miroita |
| nous | miroitâmes |
| vous | miroitâtes |
| ils | miroitèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | miroité |
| tu | auras | miroité |
| il | aura | miroité |
| nous | aurons | miroité |
| vous | aurez | miroité |
| ils | auront | miroité |
Passé antérieur
| j' | eus | miroité |
| tu | eus | miroité |
| il | eut | miroité |
| nous | eûmes | miroité |
| vous | eûtes | miroité |
| ils | eurent | miroité |
Conditionnel
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Conditionnel présent
| je | miroiterais |
| tu | miroiterais |
| il | miroiterait |
| nous | miroiterions |
| vous | miroiteriez |
| ils | miroiteraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | miroité |
| tu | aurais | miroité |
| il | aurait | miroité |
| nous | aurions | miroité |
| vous | auriez | miroité |
| ils | auraient | miroité |
Conditionnel passé 2e forme
| j' | eusse | miroité |
| tu | eusses | miroité |
| il | eût | miroité |
| nous | eussions | miroité |
| vous | eussiez | miroité |
| ils | eussent | miroité |
Subjonctif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Subjonctif présent
| que | je | miroite |
| que | tu | miroites |
| qu' | il | miroite |
| que | nous | miroitions |
| que | vous | miroitiez |
| qu' | ils | miroitent |
Subjonctif imparfait
| que | je | miroitasse |
| que | tu | miroitasses |
| qu' | il | miroitât |
| que | nous | miroitassions |
| que | vous | miroitassiez |
| qu' | ils | miroitassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | miroité |
| que | tu | aies | miroité |
| qu' | il | ait | miroité |
| que | nous | ayons | miroité |
| que | vous | ayez | miroité |
| qu' | ils | aient | miroité |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | miroité |
| que | tu | eusses | miroité |
| qu' | il | eût | miroité |
| que | nous | eussions | miroité |
| que | vous | eussiez | miroité |
| qu' | ils | eussent | miroité |
Impératif
Impératif passé
| aie | miroité |
| ayons | miroité |
| ayez | miroité |
Infinitif
Participe