Propriétés
Auxiliaire : avoir
Terminaison : -er
Définitions
turluter /tyʁ.ly.te/ intransitif 1er groupe
Pousser son cri, en parlant de l'alouette.
Vieilli : Imiter le chant du turlut.
Vieilli : Contrefaire la musique du flageolet.
Québec : Pratiquer un genre de chant ouvrier canadien-français de l'entre-deux guerres, notamment popularisé par La Bolduc.
Conjugaisons
Indicatif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Présent
| je | turlute |
| tu | turlutes |
| il | turlute |
| nous | turlutons |
| vous | turlutez |
| ils | turlutent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | turluté |
| tu | avais | turluté |
| il | avait | turluté |
| nous | avions | turluté |
| vous | aviez | turluté |
| ils | avaient | turluté |
Futur simple
| je | turluterai |
| tu | turluteras |
| il | turlutera |
| nous | turluterons |
| vous | turluterez |
| ils | turluteront |
Imparfait
| je | turlutais |
| tu | turlutais |
| il | turlutait |
| nous | turlutions |
| vous | turlutiez |
| ils | turlutaient |
Passé composé
| j' | ai | turluté |
| tu | as | turluté |
| il | a | turluté |
| nous | avons | turluté |
| vous | avez | turluté |
| ils | ont | turluté |
Passé simple
| je | turlutai |
| tu | turlutas |
| il | turluta |
| nous | turlutâmes |
| vous | turlutâtes |
| ils | turlutèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | turluté |
| tu | auras | turluté |
| il | aura | turluté |
| nous | aurons | turluté |
| vous | aurez | turluté |
| ils | auront | turluté |
Passé antérieur
| j' | eus | turluté |
| tu | eus | turluté |
| il | eut | turluté |
| nous | eûmes | turluté |
| vous | eûtes | turluté |
| ils | eurent | turluté |
Conditionnel
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Conditionnel présent
| je | turluterais |
| tu | turluterais |
| il | turluterait |
| nous | turluterions |
| vous | turluteriez |
| ils | turluteraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | turluté |
| tu | aurais | turluté |
| il | aurait | turluté |
| nous | aurions | turluté |
| vous | auriez | turluté |
| ils | auraient | turluté |
Conditionnel passé 2e forme
| j' | eusse | turluté |
| tu | eusses | turluté |
| il | eût | turluté |
| nous | eussions | turluté |
| vous | eussiez | turluté |
| ils | eussent | turluté |
Subjonctif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Subjonctif présent
| que | je | turlute |
| que | tu | turlutes |
| qu' | il | turlute |
| que | nous | turlutions |
| que | vous | turlutiez |
| qu' | ils | turlutent |
Subjonctif imparfait
| que | je | turlutasse |
| que | tu | turlutasses |
| qu' | il | turlutât |
| que | nous | turlutassions |
| que | vous | turlutassiez |
| qu' | ils | turlutassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | turluté |
| que | tu | aies | turluté |
| qu' | il | ait | turluté |
| que | nous | ayons | turluté |
| que | vous | ayez | turluté |
| qu' | ils | aient | turluté |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | turluté |
| que | tu | eusses | turluté |
| qu' | il | eût | turluté |
| que | nous | eussions | turluté |
| que | vous | eussiez | turluté |
| qu' | ils | eussent | turluté |
Impératif
Impératif passé
| aie | turluté |
| ayons | turluté |
| ayez | turluté |
Infinitif
Participe