Propriétés
Auxiliaire : avoir
Terminaison : -ger
Définitions
arranger transitif 1er groupe
Mettre dans un certain ordre, dans l'ordre convenable.
Remettre en ordre, replacer de façon adéquate ou harmonieuse.
Disposer, organiser, transformer, adapter dans un certain but.
Mettre sur pied, organiser.
Adapter à son goût ou à ses convenances personnelles sans souci de la vérité.
Procurer facilités ou agrément.
Faire un travail d'arrangement musical.
Familier : Maltraiter, mettre en piteux état.
Argot : arnaquer, tromper.
s'arranger pronominal 1er groupe
Evoluer dans un sens favorable.
Prendre ses dispositions, se débrouiller pour arriver à un résultat.
S'accommoder, prendre son parti de quelque chose.
Au figuré, régler par voie de conciliation, mettre d'accord.
Familier : Ordonner avec goût sa toilette, sa coiffure, etc.
Familier : S'améliorer, devenir plus séduisant.
Conjugaisons
Indicatif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Présent
| j' | arrange |
| tu | arranges |
| il | arrange |
| nous | arrangeons |
| vous | arrangez |
| ils | arrangent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | arrangé |
| tu | avais | arrangé |
| il | avait | arrangé |
| nous | avions | arrangé |
| vous | aviez | arrangé |
| ils | avaient | arrangé |
Futur simple
| j' | arrangerai |
| tu | arrangeras |
| il | arrangera |
| nous | arrangerons |
| vous | arrangerez |
| ils | arrangeront |
Imparfait
| j' | arrangeais |
| tu | arrangeais |
| il | arrangeait |
| nous | arrangions |
| vous | arrangiez |
| ils | arrangeaient |
Passé composé
| j' | ai | arrangé |
| tu | as | arrangé |
| il | a | arrangé |
| nous | avons | arrangé |
| vous | avez | arrangé |
| ils | ont | arrangé |
Passé simple
| j' | arrangeai |
| tu | arrangeas |
| il | arrangea |
| nous | arrangeâmes |
| vous | arrangeâtes |
| ils | arrangèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | arrangé |
| tu | auras | arrangé |
| il | aura | arrangé |
| nous | aurons | arrangé |
| vous | aurez | arrangé |
| ils | auront | arrangé |
Passé antérieur
| j' | eus | arrangé |
| tu | eus | arrangé |
| il | eut | arrangé |
| nous | eûmes | arrangé |
| vous | eûtes | arrangé |
| ils | eurent | arrangé |
Conditionnel
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Conditionnel présent
| j' | arrangerais |
| tu | arrangerais |
| il | arrangerait |
| nous | arrangerions |
| vous | arrangeriez |
| ils | arrangeraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | arrangé |
| tu | aurais | arrangé |
| il | aurait | arrangé |
| nous | aurions | arrangé |
| vous | auriez | arrangé |
| ils | auraient | arrangé |
Conditionnel passé 2e forme
| j' | eusse | arrangé |
| tu | eusses | arrangé |
| il | eût | arrangé |
| nous | eussions | arrangé |
| vous | eussiez | arrangé |
| ils | eussent | arrangé |
Subjonctif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Subjonctif présent
| que | j' | arrange |
| que | tu | arranges |
| qu' | il | arrange |
| que | nous | arrangions |
| que | vous | arrangiez |
| qu' | ils | arrangent |
Subjonctif imparfait
| que | j' | arrangeasse |
| que | tu | arrangeasses |
| qu' | il | arrangeât |
| que | nous | arrangeassions |
| que | vous | arrangeassiez |
| qu' | ils | arrangeassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | arrangé |
| que | tu | aies | arrangé |
| qu' | il | ait | arrangé |
| que | nous | ayons | arrangé |
| que | vous | ayez | arrangé |
| qu' | ils | aient | arrangé |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | arrangé |
| que | tu | eusses | arrangé |
| qu' | il | eût | arrangé |
| que | nous | eussions | arrangé |
| que | vous | eussiez | arrangé |
| qu' | ils | eussent | arrangé |
Impératif
Impératif présent
| arrange |
| arrangeons |
| arrangez |
Impératif passé
| aie | arrangé |
| ayons | arrangé |
| ayez | arrangé |
Infinitif
Participe