Propriétés
Auxiliaire : avoir
Terminaison : -er
Définitions
débringuer 1er groupe transitif
Briser, déchirer, démantibuler.
Pronominal
Dégager son corps de l'ensemble des pièces d'armes qui l'enveloppe.
Conjugaisons
Indicatif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Présent
| je | débringue |
| tu | débringues |
| il | débringue |
| nous | débringuons |
| vous | débringuez |
| ils | débringuent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | débringué |
| tu | avais | débringué |
| il | avait | débringué |
| nous | avions | débringué |
| vous | aviez | débringué |
| ils | avaient | débringué |
Futur simple
| je | débringuerai |
| tu | débringueras |
| il | débringuera |
| nous | débringuerons |
| vous | débringuerez |
| ils | débringueront |
Imparfait
| je | débringuais |
| tu | débringuais |
| il | débringuait |
| nous | débringuions |
| vous | débringuiez |
| ils | débringuaient |
Passé composé
| j' | ai | débringué |
| tu | as | débringué |
| il | a | débringué |
| nous | avons | débringué |
| vous | avez | débringué |
| ils | ont | débringué |
Passé simple
| je | débringuai |
| tu | débringuas |
| il | débringua |
| nous | débringuâmes |
| vous | débringuâtes |
| ils | débringuèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | débringué |
| tu | auras | débringué |
| il | aura | débringué |
| nous | aurons | débringué |
| vous | aurez | débringué |
| ils | auront | débringué |
Passé antérieur
| j' | eus | débringué |
| tu | eus | débringué |
| il | eut | débringué |
| nous | eûmes | débringué |
| vous | eûtes | débringué |
| ils | eurent | débringué |
Conditionnel
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Conditionnel présent
| je | débringuerais |
| tu | débringuerais |
| il | débringuerait |
| nous | débringuerions |
| vous | débringueriez |
| ils | débringueraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | débringué |
| tu | aurais | débringué |
| il | aurait | débringué |
| nous | aurions | débringué |
| vous | auriez | débringué |
| ils | auraient | débringué |
Conditionnel passé 2e forme
| j' | eusse | débringué |
| tu | eusses | débringué |
| il | eût | débringué |
| nous | eussions | débringué |
| vous | eussiez | débringué |
| ils | eussent | débringué |
Subjonctif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Subjonctif présent
| que | je | débringue |
| que | tu | débringues |
| qu' | il | débringue |
| que | nous | débringuions |
| que | vous | débringuiez |
| qu' | ils | débringuent |
Subjonctif imparfait
| que | je | débringuasse |
| que | tu | débringuasses |
| qu' | il | débringuât |
| que | nous | débringuassions |
| que | vous | débringuassiez |
| qu' | ils | débringuassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | débringué |
| que | tu | aies | débringué |
| qu' | il | ait | débringué |
| que | nous | ayons | débringué |
| que | vous | ayez | débringué |
| qu' | ils | aient | débringué |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | débringué |
| que | tu | eusses | débringué |
| qu' | il | eût | débringué |
| que | nous | eussions | débringué |
| que | vous | eussiez | débringué |
| qu' | ils | eussent | débringué |
Impératif
Impératif présent
| débringue |
| débringuons |
| débringuez |
Impératif passé
| aie | débringué |
| ayons | débringué |
| ayez | débringué |
Infinitif
Participe