Propriétés
Auxiliaire : avoir
Terminaison : -er
Définitions
déconcerter transitif 1er groupe
Littéraire : Déranger l'accord, troubler l'harmonie.
Troubler quelqu'un en rompant ses mesures, en l'arrêtant dans l'exécution de ses projets.
Troubler quelqu'un en lui faisant perdre contenance.
Conjugaisons
Indicatif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Présent
| je | déconcerte |
| tu | déconcertes |
| il | déconcerte |
| nous | déconcertons |
| vous | déconcertez |
| ils | déconcertent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | déconcerté |
| tu | avais | déconcerté |
| il | avait | déconcerté |
| nous | avions | déconcerté |
| vous | aviez | déconcerté |
| ils | avaient | déconcerté |
Futur simple
| je | déconcerterai |
| tu | déconcerteras |
| il | déconcertera |
| nous | déconcerterons |
| vous | déconcerterez |
| ils | déconcerteront |
Imparfait
| je | déconcertais |
| tu | déconcertais |
| il | déconcertait |
| nous | déconcertions |
| vous | déconcertiez |
| ils | déconcertaient |
Passé composé
| j' | ai | déconcerté |
| tu | as | déconcerté |
| il | a | déconcerté |
| nous | avons | déconcerté |
| vous | avez | déconcerté |
| ils | ont | déconcerté |
Passé simple
| je | déconcertai |
| tu | déconcertas |
| il | déconcerta |
| nous | déconcertâmes |
| vous | déconcertâtes |
| ils | déconcertèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | déconcerté |
| tu | auras | déconcerté |
| il | aura | déconcerté |
| nous | aurons | déconcerté |
| vous | aurez | déconcerté |
| ils | auront | déconcerté |
Passé antérieur
| j' | eus | déconcerté |
| tu | eus | déconcerté |
| il | eut | déconcerté |
| nous | eûmes | déconcerté |
| vous | eûtes | déconcerté |
| ils | eurent | déconcerté |
Conditionnel
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Conditionnel présent
| je | déconcerterais |
| tu | déconcerterais |
| il | déconcerterait |
| nous | déconcerterions |
| vous | déconcerteriez |
| ils | déconcerteraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | déconcerté |
| tu | aurais | déconcerté |
| il | aurait | déconcerté |
| nous | aurions | déconcerté |
| vous | auriez | déconcerté |
| ils | auraient | déconcerté |
Conditionnel passé 2e forme
| j' | eusse | déconcerté |
| tu | eusses | déconcerté |
| il | eût | déconcerté |
| nous | eussions | déconcerté |
| vous | eussiez | déconcerté |
| ils | eussent | déconcerté |
Subjonctif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Subjonctif présent
| que | je | déconcerte |
| que | tu | déconcertes |
| qu' | il | déconcerte |
| que | nous | déconcertions |
| que | vous | déconcertiez |
| qu' | ils | déconcertent |
Subjonctif imparfait
| que | je | déconcertasse |
| que | tu | déconcertasses |
| qu' | il | déconcertât |
| que | nous | déconcertassions |
| que | vous | déconcertassiez |
| qu' | ils | déconcertassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | déconcerté |
| que | tu | aies | déconcerté |
| qu' | il | ait | déconcerté |
| que | nous | ayons | déconcerté |
| que | vous | ayez | déconcerté |
| qu' | ils | aient | déconcerté |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | déconcerté |
| que | tu | eusses | déconcerté |
| qu' | il | eût | déconcerté |
| que | nous | eussions | déconcerté |
| que | vous | eussiez | déconcerté |
| qu' | ils | eussent | déconcerté |
Impératif
Impératif présent
| déconcerte |
| déconcertons |
| déconcertez |
Impératif passé
| aie | déconcerté |
| ayons | déconcerté |
| ayez | déconcerté |
Infinitif
Participe
Participe passé
| déconcerté |
| ayant | déconcerté |