Propriétés
Auxiliaire : avoir
Terminaison : -ier
Définitions
réconcilier /ʁe.kɔ̃.si.lje/ transitif 1er groupe
Remettre d'accord ensemble des personnes qui étaient brouillées.
Au figuré, concilier, accorder, en parlant de certaines choses qui sont ou qui semblent opposées.
(Pronominal) (Transitif) Personnes qui, après avoir été brouillées, se raccommodent.
Conjugaisons
Indicatif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Présent
| je | réconcilie |
| tu | réconcilies |
| il | réconcilie |
| nous | réconcilions |
| vous | réconciliez |
| ils | réconcilient |
Plus-que-parfait
| j' | avais | réconcilié |
| tu | avais | réconcilié |
| il | avait | réconcilié |
| nous | avions | réconcilié |
| vous | aviez | réconcilié |
| ils | avaient | réconcilié |
Futur simple
| je | réconcilierai |
| tu | réconcilieras |
| il | réconciliera |
| nous | réconcilierons |
| vous | réconcilierez |
| ils | réconcilieront |
Imparfait
| je | réconciliais |
| tu | réconciliais |
| il | réconciliait |
| nous | réconciliions |
| vous | réconciliiez |
| ils | réconciliaient |
Passé composé
| j' | ai | réconcilié |
| tu | as | réconcilié |
| il | a | réconcilié |
| nous | avons | réconcilié |
| vous | avez | réconcilié |
| ils | ont | réconcilié |
Passé simple
| je | réconciliai |
| tu | réconcilias |
| il | réconcilia |
| nous | réconciliâmes |
| vous | réconciliâtes |
| ils | réconcilièrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | réconcilié |
| tu | auras | réconcilié |
| il | aura | réconcilié |
| nous | aurons | réconcilié |
| vous | aurez | réconcilié |
| ils | auront | réconcilié |
Passé antérieur
| j' | eus | réconcilié |
| tu | eus | réconcilié |
| il | eut | réconcilié |
| nous | eûmes | réconcilié |
| vous | eûtes | réconcilié |
| ils | eurent | réconcilié |
Conditionnel
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Conditionnel présent
| je | réconcilierais |
| tu | réconcilierais |
| il | réconcilierait |
| nous | réconcilierions |
| vous | réconcilieriez |
| ils | réconcilieraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | réconcilié |
| tu | aurais | réconcilié |
| il | aurait | réconcilié |
| nous | aurions | réconcilié |
| vous | auriez | réconcilié |
| ils | auraient | réconcilié |
Conditionnel passé 2e forme
| j' | eusse | réconcilié |
| tu | eusses | réconcilié |
| il | eût | réconcilié |
| nous | eussions | réconcilié |
| vous | eussiez | réconcilié |
| ils | eussent | réconcilié |
Subjonctif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Subjonctif présent
| que | je | réconcilie |
| que | tu | réconcilies |
| qu' | il | réconcilie |
| que | nous | réconciliions |
| que | vous | réconciliiez |
| qu' | ils | réconcilient |
Subjonctif imparfait
| que | je | réconciliasse |
| que | tu | réconciliasses |
| qu' | il | réconciliât |
| que | nous | réconciliassions |
| que | vous | réconciliassiez |
| qu' | ils | réconciliassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | réconcilié |
| que | tu | aies | réconcilié |
| qu' | il | ait | réconcilié |
| que | nous | ayons | réconcilié |
| que | vous | ayez | réconcilié |
| qu' | ils | aient | réconcilié |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | réconcilié |
| que | tu | eusses | réconcilié |
| qu' | il | eût | réconcilié |
| que | nous | eussions | réconcilié |
| que | vous | eussiez | réconcilié |
| qu' | ils | eussent | réconcilié |
Impératif
Impératif présent
| réconcilie |
| réconcilions |
| réconciliez |
Impératif passé
| aie | réconcilié |
| ayons | réconcilié |
| ayez | réconcilié |
Infinitif
Participe
Participe passé
| réconcilié |
| ayant | réconcilié |