Propriétés
Auxiliaire : avoir
Terminaison : -er
Définitions
brouiller /bʁu.je/ transitif 1er groupe
Mettre pêle-mêle, mêler, mélanger.
Au figuré, familier : Chercher à mettre du trouble dans une affaire, à l'embrouiller, rendre confus, troubler, déranger, altérer, en parlant de choses matérielles qui ne peuvent être mêlées.
(Figuré) Bouleverser, confondre, troubler, en parlant de choses morales, ou même des personnes.
Au figuré, mettre la désunion, la mésintelligence entre des personnes qui vivaient bien ensemble.
Conjugaisons
Indicatif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Présent
| je | brouille |
| tu | brouilles |
| il | brouille |
| nous | brouillons |
| vous | brouillez |
| ils | brouillent |
Plus-que-parfait
| j' | avais | brouillé |
| tu | avais | brouillé |
| il | avait | brouillé |
| nous | avions | brouillé |
| vous | aviez | brouillé |
| ils | avaient | brouillé |
Futur simple
| je | brouillerai |
| tu | brouilleras |
| il | brouillera |
| nous | brouillerons |
| vous | brouillerez |
| ils | brouilleront |
Imparfait
| je | brouillais |
| tu | brouillais |
| il | brouillait |
| nous | brouillions |
| vous | brouilliez |
| ils | brouillaient |
Passé composé
| j' | ai | brouillé |
| tu | as | brouillé |
| il | a | brouillé |
| nous | avons | brouillé |
| vous | avez | brouillé |
| ils | ont | brouillé |
Passé simple
| je | brouillai |
| tu | brouillas |
| il | brouilla |
| nous | brouillâmes |
| vous | brouillâtes |
| ils | brouillèrent |
Futur antérieur
| j' | aurai | brouillé |
| tu | auras | brouillé |
| il | aura | brouillé |
| nous | aurons | brouillé |
| vous | aurez | brouillé |
| ils | auront | brouillé |
Passé antérieur
| j' | eus | brouillé |
| tu | eus | brouillé |
| il | eut | brouillé |
| nous | eûmes | brouillé |
| vous | eûtes | brouillé |
| ils | eurent | brouillé |
Conditionnel
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Conditionnel présent
| je | brouillerais |
| tu | brouillerais |
| il | brouillerait |
| nous | brouillerions |
| vous | brouilleriez |
| ils | brouilleraient |
Conditionnel passé 1ère forme
| j' | aurais | brouillé |
| tu | aurais | brouillé |
| il | aurait | brouillé |
| nous | aurions | brouillé |
| vous | auriez | brouillé |
| ils | auraient | brouillé |
Conditionnel passé 2e forme
| j' | eusse | brouillé |
| tu | eusses | brouillé |
| il | eût | brouillé |
| nous | eussions | brouillé |
| vous | eussiez | brouillé |
| ils | eussent | brouillé |
Subjonctif
Utiliser un autre pronom personnel : il/elle/on - ils/elles
Subjonctif présent
| que | je | brouille |
| que | tu | brouilles |
| qu' | il | brouille |
| que | nous | brouillions |
| que | vous | brouilliez |
| qu' | ils | brouillent |
Subjonctif imparfait
| que | je | brouillasse |
| que | tu | brouillasses |
| qu' | il | brouillât |
| que | nous | brouillassions |
| que | vous | brouillassiez |
| qu' | ils | brouillassent |
Subjonctif passé
| que | j' | aie | brouillé |
| que | tu | aies | brouillé |
| qu' | il | ait | brouillé |
| que | nous | ayons | brouillé |
| que | vous | ayez | brouillé |
| qu' | ils | aient | brouillé |
Subjonctif plus-que-parfait
| que | j' | eusse | brouillé |
| que | tu | eusses | brouillé |
| qu' | il | eût | brouillé |
| que | nous | eussions | brouillé |
| que | vous | eussiez | brouillé |
| qu' | ils | eussent | brouillé |
Impératif
Impératif présent
| brouille |
| brouillons |
| brouillez |
Impératif passé
| aie | brouillé |
| ayons | brouillé |
| ayez | brouillé |
Infinitif
Participe